‘Verwendag was een kantelpunt’

‘Vier jaar geleden zou ik mezelf voor gek hebben verklaard als ik had gezegd dat ik de Nijmeegse 4-Daagse zou uitlopen’, vertelt Marina thuis in Bathmen. Destijds zat ze midden in het behandelproces en was ze herstellende van een borstbesparende operatie. Bestralingen, chemo’s…. Een rollercoaster volgde, inclusief zwart gat. Marina: ‘Nadat alle behandelingen achter de rug waren, sta je er alleen voor. De agenda is opeens helemaal leeg. Geen ziekenhuisbezoeken meer. Dan moet je jouw leven weer een nieuwe invulling geven. Voor mij was de jaarlijkse Verwendag (zie kader) in het ziekenhuis in zekere zin een kantelpunt. Ik ontmoette er onder meer een wandelcoach, bezocht workshops en realiseerde me dat ik weer doelen moest gaan stellen. Grenzen opzoeken. Als ik wilde dat er iets veranderde, moest ik ook zelf ergens wat veranderen. Dromen hebben waar je naar toe werkt. Stap voor stap. Alles in één keer werkt niet. Je merkt toch dat je lang minder energie hebt. Dat het “koppie” niet mee wil en het potje sneller leeg is.’

Mooie gesprekken

Een van de doel die Marina’s haar pad kruisten, was het lopen van de 4-Daagse van Nijmegen. Daartoe aangemoedigd door vriendinnen Ria Schermer (ex-ziekenhuis receptionist) en Ria Slijkhuis. Steun en toeverlaten op haar wandelwegen. Lange (trainings)wandelingen leverden prachtige, diepe gesprekken op. Marina: ‘Wandelen geeft lucht in je hoofd.’ Andere droom was het uitbouwen van mijn eigen bedrijf en op zoek naar wat ik leuk vind. Met Herbalife leert Marina nu andere mensen gezonder te leven. ‘Ik heb aan den lijve ervaren hoe belangrijk het is om goed voor je lijf te zorgen. Als ik geen 17 kilo was afgevallen, had ik misschien die bobbel in mijn borst helemaal niet gevoeld.’

Ziekte verbindt

Door haar ziekte staat Marina veel bewuster in het leven. Kan ze bijvoorbeeld al genieten van een prachtige zonsondergang in de tuin. Terugkijkend ziet Marina een verschuiving van mensen om haar heen, er kwamen nieuwe warme contacten bij, maar er bleven ook mensen weg of vroegen niets. ‘Ik had er geen moeite mee om erover te praten. Blijf vooral wel vragen, blijf praten’, zegt Marina dan ook. Tegelijkertijd zegt ze dat kanker een vreselijke ziekte is, die ook weer verbindt. ‘Dan zat ik op de prikpost of een verpleegafdeling lang met iemand te praten die ik helemaal niet kende. Ook al die lange wandelingen hebben prachtige contacten opgeleverd.’ Ze zegt veel gehad te hebben aan lotgenoten en gesprekken in een Facebookgroep. ‘Maar je moet ook oppassen dat je niet in een hokje van alleen maar zieke mensen komt. Je moet uit al die gesprekken pikken wat voor jou van toepassing is. Accepteer tegelijkertijd ook alle hulp die je kunt krijgen.’ Marina heeft louter lof voor het Deventer Ziekenhuis. ‘Altijd dezelfde contactpersonen, nooit was een vraag teveel.’ Dat je nu binnen 24 uur weet waar je aan toe bent (zie kader Michelinster), vindt ze belangrijk. ‘Na de diagnose wist ik binnen vijf minuten mijn behandelplan. Als er iets is, wil je dat gewoon snel weten.’ Beat cancer, grow hair, live your dreams. Stiekem heeft Marina een nieuwe droom. ‘De Mont Ventoux lopen voor Groot verzet tegen Kanker.’ Moet gek lopen als ze ook die droom niet gaat verwezenlijken.