‘Ik wil mijn zorgeloosheid terug’

Bianca Stolte mee aan het bevolkingsonderzoek borstkanker. Er werd niets geconstateerd. Amper zes maanden later voelde ze zelf dat er “iets” zat. Het was op een vrijdagnacht. Daarna ging het snel. Na overleg met de huisarts om niet langer te wachten, zat ze een paar dagen later al in het Deventer Ziekenhuis. Ze kwam in Deventer Ziekenhuis terecht omdat ze op internet zocht naar een ziekenhuis dat heel goed staat aangeschreven als het om borstkankerzorg gaat. Bianca Stolte: Overall stond het Deventer Ziekenhuis goed bekend en ze behandelen het dubbele aantal borstkankerpatiënten dan andere ziekenhuizen in de regio. Dat gaf de doorslag.’
Woensdag na de ontdekking onderging ze al een mammografie in het Deventer Ziekenhuis en constateerde de radioloog inderdaad verdacht weefsel. Bianca: ‘Dan weet je eigenlijk wel hoe laat het is. Diezelfde dag om vier uur was er de diagnose: borstkanker. Ik was opgelucht dat ik dat diezelfde dag nog hoorde, geen dagen in onzekerheid. Nee, ik ben geen moment in paniek geweest, er kan zoveel tegenwoordig. En ik werd zo ontzettend lief opgevangen door de chirurg en de mammaverpleegkundigen van het Deventer Ziekenhuis. Die gaven zoveel vertrouwen.’

Terrasje pikken

Bianca werd een week later al geopereerd. ‘Het slechte nieuws was dat ik een vervelende tumor had (triple negatief), waar geen gerichte medicatie voor is. Ik moest chemo’s en bestralingen ondergaan. Het goede nieuws was dat er geen uitzaaiingen zaten in de lymfeklieren. Het vooruitzicht was dus relatief goed. Ik nam me voor vooral goed voor mezelf te zorgen tijdens de kuren om het herstel te bespoedigen. Je moet je eigen regie nemen en niet alles in handen leggen van het ziekenhuisteam. Bereid je ook goed voor op gesprekken in het ziekenhuis. Participeer als patiënt.’ Ze at goed, tuinierde, wandelde en sportte veel met vriendinnen en ging geregeld op een terrasje zitten. ‘Ik nam me voor elke dag iets te doen dat leuk is. Ik ben ervan overtuigd dat mijn positieve insteek ervoor heeft gezorgd, dat ik die periode goed kon doorstaan.’

Stap voor stap

Bianca besloot tijdelijk te stoppen als juf op haar basisschool in Neede om vol voor haar herstel te gaan. Bianca: ‘Ik heb het altijd over ons “team”: mijn man en ik. We hebben het projectmatig aangepakt. Bewust, stap voor stap. We maakten het niet erger dan het is. Heel veel mensen hebben misvattingen over kanker en behandelingen of maken het onnodig zwaar. Je voelt je niet altijd ziek, chemokuren betekenen niet altijd dat er uitzaaiingen zijn. ’s Ochtends had ik een chemokuur en ’s middags zat ik vaak op het terras, of ging ik wandelen. Dat kon bij mij de eerste dagen na de kuur gewoon, dankzij de ondersteunende medicatie. De dagen dat ik me echt slecht voelde zijn gering geweest en dan bleef ik gewoon thuis. Je omgeving schrikt vooral en denkt snel het ergste.’ Voor haar kinderen vond ze de periode wel vervelend. ‘Ze studeren en zitten op kamers en ik merkte dat ze vaker hier wilden zijn.’ Ook was er de kans dat het erfelijk belast was. Bianca: ‘Dat bleek gelukkig voor mijn dochter niet zo te zijn.’

Vriend-vijand

Ondanks haar nuchterheid en het voorspoedige herstel, nam Bianca in de loop van 2015 toch een rigoureuze beslissing: ze laat haar borsten preventief verwijderen. ‘De borsten waren altijd mijn vrienden, maar het zijn mijn vijanden geworden. Ik wil gewoon mijn rust en zorgeloosheid van vroeger terug. Ik kan prima zonder. Een been of arm missen beïnvloedt je leven echt, borsten niet. Al had ik daar misschien anders over gedacht als ik dertig was. Mijn arts begreep mijn wens en wilde, na nog een controlegesprek met een psycholoog, meewerken aan de operatie.’ Over waarom Bianca voor de preventieve operatie koos, zegt ze nog: ‘Ik ben geschrokken van hoe snel een tumor kan groeien. Ze hebben later nog gekeken of ze in het bevolkingsonderzoek iets over het hoofd hadden gezien, maar dat bleek niet zo te zijn.’

Lof

Bianca is vol lof over het Deventer Ziekenhuis. ‘Ik ben onder de indruk van de zorg en de tijd die ze voor je nemen. Het is ook fijn dat alles onder één dak is. De kapper die haarwerken verkoopt is inpandig en het RISO voor bestralingen zit ernaast. Wat ik erg fijn vond is dat iedereen, ook zonder dat ik erom vroeg, probeerde de afspraken zoveel en zo snel mogelijk op elkaar aan te laten sluiten.’ Ze heeft wel even getwijfeld of ze aan dit interview mee zou doen. ‘Maar ik vind het belangrijk om andere vrouwen een positief verhaal te vertellen waar ze hoop uit kunnen putten.’