Flebografie en/of embolisatie van bekkenaderen

U neemt plaats op de onderzoekstafel. De noodzakelijke voorbereidingen zijn getroffen en u krijgt een plaatselijke verdoving (in de hals of in de lies). Daarna brengt de radioloog (via een ader in de hals of in de lies) een katheter in naar de aders die onderzocht worden. Tijdens het onderzoek wordt een jodiumhoudend contrastmiddel ingespoten en worden er röntgenopnamen gemaakt. Er worden opnamen gemaakt als u de adem even stilhoudt en er worden opnamen gemaakt tijdens persen.

Gekeken wordt of de kleppen die in een ader zitten goed functioneren, zo niet dan blijft het bloed in de ader staan. In dat geval gaat de radioloog over tot het emboliseren van het bloedvat. Dit gebeurt via dezelfde katheter, u merkt hier niets van. In de afwijkende ader worden coils ingebracht tot de afsluiting volledig is. Coils zijn metalen draadjes, veertjes die in het bloedvat achterblijven. Het bloed stolt daarop en het bloedvat is afgesloten.

Het bloedvat wordt op deze manier afgesloten, waardoor er geen bloed meer doorheen kan stromen. Dit kan gedaan worden omdat er voldoende aderen in het kleine bekken zijn die het bloed afvoeren naar het hart.

Risico's en bijwerkingen

De contrastvloeistof kan soms bij personen met een allergie, astma of bronchitis en suikerziekte (diabetes mellitus) bijwerkingen veroorzaken. U kunt daarvan gaan niezen, jeuk krijgen of misselijk worden. Tijdens het inspuiten kunt u een warm gevoel krijgen. Dit verdwijnt weer binnen enkele minuten. Soms ontstaat er op de plek waar de katheter wordt ingebracht een bloeduitstorting. 1 op de tien kunnen rugpijn krijgen tijdens de behandeling, dat kan ongeveer 2 dagen aanhouden. Indien u hier last van heeft, kunt u hier pijnstillers tegen gebruiken.