‘Moeder en tante hebben mij gered’

‘Mijn moeder en tante hebben mij gered’, vertelt Kim gelijk aan het begin van haar verhaal. ‘Zo zie ik het eigenlijk wel. Nadat mijn tante en mijn moeder voor de tweede keer borstkanker kregen, volgde er een genetisch onderzoek. Met de familiebrief klopte ik aan bij de huisarts. Binnen een dag kon ik terecht op de mammapoli. Een spannende periode brak aan.’

CHEK2-genmutatie

Kim: ‘In de eerste twee weken werd ik compleet door de molen gehaald. Ik werd enorm geleefd, maar ook goed begeleid. Ik ging van de mammografie naar de echografie en van de MRI naar de PET-scan. Toen kwam de diagnose: borstkanker, in mijn rechterborst. Daarnaast heb ik de – nog relatief onbekende – CHEK2-genmutatie, waardoor je een verhoogd risico hebt op borstkanker. Dus heb ik ervoor gekozen om zowel rechts als links (preventief) te laten verwijderen.’

Bestralingen

Kim werkt al veertien jaar in de radiotherapie en sinds 2016 bij de Radiotherapiegroep bij het Deventer Ziekenhuis en doet voornamelijk bestralingen bij kankerpatiënten. ‘Ik heb kanker nooit als een beladen ziekte gezien. Je hoort mensen weleens zeggen: "Ik zou het anders aanpakken na kanker.’’ Dat geldt voor mij niet. Mijn gevoel op mijn werk is nu wel anders. Dieper en herkenbaarder. Het zit in mij om voor mensen te zorgen en dat vind ik nog steeds het mooiste om te doen. Alleen nu werd ik in één keer zelf de patiënt, dus het was wennen dat ik niet meer de behandelaar was. Ik vond het bijzonder om te zien hoe mijn eigen collega’s een perfecte balans wisten te vinden tussen professioneel handelen, vriendschap en het creëren van een vertrouwde behandelsetting.’

Vertrouwd gevoel

Ondanks haar werk bij de Radiotherapiegroep naast het ziekenhuis heeft Kim nooit getwijfeld over haar behandeling in het Deventer Ziekenhuis. ‘Een dubbel, maar tegelijkertijd ook een extra vertrouwd gevoel. Ik wist dat ik hier op de juiste plek was. Ik werd goed begeleid, ook tijdens de uitslagen. En als je vertrouwen kunt uitspreken tijdens slecht nieuws gesprekken, dan doe je het goed. De lijntjes zijn hier kort. Zo is onder andere de oncologieverpleegkundigen goed bereikbaar. Er werd altijd aan mij gevraagd: "Wat wil jij?" Ik heb bewust niet gekozen voor een borstbesparende operatie. Een weloverwogen beslissing voor amputatie en ik had nooit het gevoel dat ik naar één kant werd gestuurd.’

Positief met vleugje humor

Ondanks de borstkanker probeert Kim alles anders te benaderen. ‘Ik kon de dingen die heel zwaar zijn, zelf licht maken. Hoe maak ik van een olifant een mug? Zo wist ik dat ik in de week van de tweede chemo mijn haar zou gaan verliezen. Ik wilde graag zelf de regie in handen houden en heb bij de kapper mijn haar afgeschoren. De kapper stond met tranen in haar ogen en ik was ondertussen bezig met welke taartjes ik bij Lentelink ging kopen, om dit bijzondere moment te "vieren".’

Impact

‘Er is veel gebeurd in één jaar, een enorme rollercoaster’, laat Kim weten. Dit jaar volgen nog twee operaties, de borstreconstructies en het verwijderen van de eierstokken. Dit komt omdat de eierstokken hormonen produceren die de eventueel achtergebleven kankercellen kunnen aanwakkeren. ‘Ik vind het bewonderenswaardig hoeveel vrienden, familie en collega’s mij hebben gesteund in deze tijd. Ik stond er niet alleen voor.’ Wel staat Kim nu op een andere manier in het leven. ‘Ik ben zelf niet veranderd, maar de nadruk ligt nu veel meer op de kleinere dingen in het leven.’

Kim voelt zich op dit moment goed en durft vooruit te kijken. ‘Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik 90 word. Het is nooit het juiste moment om kanker te krijgen, maar ik ben wel op de juiste plaats hier in het Deventer Ziekenhuis.