Interprofessioneel leren: ‘Meer begrip voor elkaars wereld’

Milou Sleijster (AIOS interne geneeskunde) en Dana Kort (AIOS huisartsgeneeskunde) vormden een half jaar lang samen een duo. Er waren plenaire bijeenkomsten met de andere duo’s om ervaringen uit te wisselen en ze liepen ieder twee keer een dagdeel met elkaar mee. Een nieuw traject in het Deventer Ziekenhuis wat kan doorwerken tot efficiëntere patiëntenzorg. Zorgprofessionals spreken elkaar sneller aan en stellen elkaar vragen. Het voorkomt fouten, minder verwijzingen en leidt uiteindelijk tot lagere zorgkosten.

Project

‘Een goede samenwerking tussen eerste en tweede lijn is steeds meer van belang om kwalitatief goede zorg te kunnen blijven leveren’, legt Adviseur Leren & Ontwikkelen Floor Habers uit. ‘Om de samenwerking te bevorderen is het belangrijk om tijdens de opleiding al tijd en aandacht te besteden aan het leren samenwerken met diverse zorgprofessionals en dus om ook interprofessioneel te leren. Zo wordt er gekeken wat er in praktijk wel en niet werkt als we over grenzen heen zorg willen organiseren. Doel van deze pilot is dat door een kijkje in elkaars keuken te nemen de deelnemers inzicht krijgen in elkaars kennis en expertise, middelen en (on)mogelijkheden en het optimaliseren van de communicatie en samenwerking tussen eerste en tweede lijn.’

Begrip voor elkaars wereld

Milou: ‘Door dit traject heb ik beter inzicht in wat er in een huisartsenpraktijk gebeurt. Er is interesse vanuit beide kanten en meer begrip voor elkaars wereld. Ik bel Dana nu sneller op met de vraag: hoe zit het met de verwijzing? Want ik snap hem niet.’ Daar sluit Dana zich bij aan. Dana: ‘Er is een laagdrempelige verstandhouding. Doordat ik nu makkelijker contact kan zoeken, ben ik misschien wel bewuster gaan verwijzen.’

Verwijzingen

Wat heeft het duo opgestoken van deze ervaring? Dana: ‘Het leuke is dat ik door de bril van een huisarts de ziekenhuiswereld ervaar. Dat is toch anders dan als coassistent. Nu ben ik meer getraind in probleemherkenning en kan ik gerichter kijken. Dus denk ik dat het indirect meer toevoegt. Milou: ‘Vanuit het ziekenhuis dacht ik vaak: is deze verwijzing wel nodig geweest? We zien op de Interne namelijk veel mensen met vermoeidheidsklachten. Alle onderzoeken zijn door de huisarts gedaan, maar hier komt niks uit. Toch een verwijzing. Dan denk ik, wat kan ik hier nog aan toevoegen? Nogmaals onderzoek in het ziekenhuis, en eventueel aanvullend onderzoek. De patiënt hoort dan voor de tweede keer dat er echt niks is en is dan pas gerustgesteld. Nu ik het op de praktijk heb gezien, weet ik soms dat ze er met de patiënt niet uit komen.’

Is het traject een aanrader? Milou: ‘Het is een gratis extra ervaring. Qua kennis en inzichten op samenwerkingsvlak is het leuk. Het is – medisch gezien – vergelijkbaar met coschappen. Daarnaast zou het fijn zijn als er meer mogelijkheden zijn voor bijeenkomsten en nog meer meeloopdagen onder werktijd.’

Geslaagde pilot

Floor Habers kijkt terug op een geslaagde pilot. ‘Het is organisatorisch een uitdaging om een traject telkens weer te kunnen starten met voldoende deelnemers die op elkaar aansluiten in leerbehoefte, omdat we bijvoorbeeld afhankelijk zijn van hoeveel AIOS huisartsgeneeskunde er starten in onze regio. Maar dat hield ons niet tegen om het volgende traject weer op te starten en zo het interprofessioneel samenwerken tijdens de opleiding stimuleren. Voor elke AIOS binnen het Deventer Ziekenhuis en Huisartsen Coöperatie Deventer en Omstreken (HCDO) een mooie kans om zijn of haar pallet te verrijken.’