Annerieke: ‘Samen volhouden'
Ze had nooit kunnen vermoeden dat ze ooit nog de vergelijking zou moeten maken. In haar vrijwilligerswerk voor Mercy Ships in Afrika moest Specialistisch verpleegkundige op de SEH Annerieke Roelofs harde triage doen. ‘De laatste weken zijn voor mij een soort van "een niet te vergelijken" herkenning. Het werken in Afrika: schaarste in materialen, het screenen en nee-zeggen tegen patiënten en het ervaren van "samen met de schouders eronder”.’ Een verhaal van Annerieke vanaf de spoed met als centrale vraag: houd je het nog vol?
Houd je het nog vol?
We bereiden ons voor op iets wat we nog nooit hebben meegemaakt en ook niet hopen mee te maken… Houd je het nog vol? Ja, ik houd het nog vol. Net zoals velen werk ik ondertussen extra diensten. We zien een toename aan patiënten op de SEH waarvan de meesten worden opgenomen. Sommigen zo ziek dat ze al vrij snel na binnenkomst geïntubeerd naar de IC worden overgeplaatst. Deze toename aan patiënten betekent meer zorg op de schouders van al onze zorgmedewerkers in het ziekenhuis. Een patiënt wordt in isolatie verpleegd. En in het kader van een tekort aan materialen, doe je dit vaak alleen in plaats van met twee verpleegkundigen. En ondertussen wordt het drukker en is er ook niemand beschikbaar om je te helpen. Hoe ziek de patiënt ook is, het is ik en de dokter. We dragen beschermde materialen, materialen die zeer kostbaar zijn om ons gezond te houden. Zonder deze materialen, houden we het dan nog vol?
Rust, reinheid en regelmaat
Houd je het nog vol? Ja, ik houd het nog vol. We hebben de uitslaapkamer van de MDL erbij gekregen waar we onze ‘gewone – schone – SEH patiënten’ kunnen opvangen. Patiënten die geen corona klachten hebben en die we liever niet tussen de isolatiekamers willen leggen. Het is een fantastische ruimte. Overzichtelijk en nu nog leeg. Rust, reinheid en regelmaat zei een collega tegen mij. We weten allebei dat dit niet zo is, op de SEH is rust en regelmaat ver te zoeken! We zijn dankbaar dat we medewerking krijgen vanuit verschillende afdelingen van het ziekenhuis om dit mogelijk te maken. Het ligt naast de spoed, we zullen af en toe wat extra heen en weer moeten lopen – maar dat houden we wel vol!
Coronapatiënten
Houd je het nog vol? Een vraag die ik lastig vind te beantwoorden als ik zieke patiënten in de ogen kijk. Een oudere man, hij is alleen. Recent een zoon verloren, en zijn andere zoon is ziek en zodoende niet welkom. De meneer is benauwd en koortsig. Alle onderzoeken wijzen erop dat hij COVID-19 heeft, de officiële testuitslag horen we later nog. Deze meneer is onder andere longpatiënt en op leeftijd en zal niet beter worden van een behandeling op de IC. Met een zuurstofmasker op gaat hij naar de afdeling. Hij zegt niet veel, kijkt mij angstig aan. We denken hetzelfde… Gaat hij het redden? Of gaat hij overlijden, misschien wel alleen zonder familie om zich heen. Wat zeg ik, wanneer ik hem overdraag aan de afdelingsverpleegkundige en afscheid van hem neem... Dit is nog maar één voorbeeld, ik weet dat er helaas velen van deze zijn.
“Wees er voor elkaar, steun elkaar en luister naar elkaar”
– Annerieke
12-uurs diensten
Houd je het nog vol? Ik denk aan de collega’s op de andere kritische afdelingen, zoals de IC en de cohort afdeling. Ze dragen ondertussen OK-pakken, want het verpleeguniform is te warm. Ze dragen zorg voor deze zieke mensen, die al ziek zijn en ook nog eens acuut kunnen verslechteren waarbij de patiënt komt te overlijden. Hier ben je als verpleegkundige niet op getraind, om zoveel overlijden in één dienst mee te maken. Je gaat door, maar kun je het ook een plekje geven? Kun je je gevoel bespreekbaar maken? HOE hou je het nog vol?! Ik ben jong en gezond, en draag beschermde materialen. Samen met mijn collega’s staan we in de frontlinie. Op de IC waar de intensieve zorg geleverd moet worden, zijn ze al gestart met 12-uurs diensten. De zorg is intensief en zwaar, en dan ook nog eens 4 uur langer dan gebruikelijk. Het is een oplossing wanneer zorgvraag groeit, maar er niet voldoende collega's zijn om dit te kunnen dragen. Ook wij kunnen ziek worden! Het is gelukkig op de SEH nog niet zover, en we hopen allemaal dat dit niet gaat komen!
Samen houden we het vol
Dankzij collega’s houden we het vol. Elke keer als ik mijn dienst begin, de recente veranderingen en ontwikkelingen hoor, besef ik het weer. We doen dit samen!! Iedereen wil helpen en velen moeten nu andere werkzaamheden doen dan dat ze gewend zijn. Van artsen tot coassistent, van de schoonmaak tot de leidinggevenden. Keuzes moeten gemaakt worden, keuzes waar je nog nooit eerder voor hebt gestaan. Velen moeten overwerken en ik heb nog niemand horen klagen. Samen zetten we onze schouders er onder. En ja, het is moeilijk en het is veel! We moeten door, en niemand weet wat de toekomst ons nog brengt. We zijn een ziekenhuis met een zorgplicht en daar horen ook deze moeilijke tijden bij. Wees er voor elkaar, steun elkaar en luister naar elkaar. Klaag niet, maar draag het samen! Ik ben dankbaar om een collega te mogen zijn van het Deventer Ziekenhuis!
Samen sterk
In de serie 'Samen Sterk' publiceren we ervaringen van onze zorgmedewerkers hoe zij deze periode in het Deventer Ziekenhuis beleven. Over wat het met ons doet, hoe we het beleven en hoe het met ons gaat. Met z'n allen staan we samen sterk.